Βιέιρα, Αντόνιο

(Antonio Vieira, Λισσαβόνα 1608 – Σαλβαδόρ, Βραζιλία 1697). Πορτογάλος ιησουίτης ιεραπόστολος, διπλωμάτης, συγγραφέας και ρήτορας. Εγκαταστάθηκε με τους γονείς του στη Βραζιλία και κατατάχθηκε σε ηλικία 15 ετών στο τάγμα των ιησουιτών. Το 1641 γύρισε στην Πορτογαλία, όπου κέρδισε τη φιλία του βασιλιά Ιωάννη Δ’, ο οποίος τον έστειλε σε διπλωματικές αποστολές στο Παρίσι, στη Χάγη, στο Λονδίνο και στη Ρώμη. Το 1652 ξαναγύρισε στη Βραζιλία, επειδή όμως ήρθε σε ρήξη με τους αριστοκράτες γαιοκτήμονες γιατί υπερασπιζόταν τα δικαιώματα των Ινδιάνων, τον ανάγκασαν τελικά να φύγει το 1661 και να ξαναγυρίσει στην Πορτογαλία, όπου αντιμετώπισε την Ιερά Εξέταση, η οποία τον καταδίκασε σε φυλάκιση για τις αντιλαϊκές πεποιθήσεις του. Όταν αποφυλακίστηκε, κατέφυγε στη Ρώμη και από το 1669 έως το 1675 εργάστηκε για την περίθαλψη των Πορτογαλοεβραίων που καταδιώκονταν. Οι ρητορικές του ικανότητες εντυπωσίασαν τον πάπα Κλήμη I’, με την υποστήριξη του οποίου γύρισε στη Βραζιλία και έμεινε εκεί μέχρι το τέλος της ζωής του. Από το συγγραφικό του έργο, ιδιαίτερα αξιόλογα είναι τα δεκαπεντάτομα Κηρύγματα (1679-1748). Το 1951 δημοσιεύτηκε και στην Πορτογαλία μια επιλογή έργων του.